Nico de Bont, specialist op het gebied van transformatie en renovatie, is begonnen met de voormalige legeringsgebouwen B en C van de Koning Willem II kazerne. We spraken projectleider Rob van Pelt en uitvoerder Nout van Kasteren over dit bijzondere project.
Wat maakt dit project voor jullie bijzonder?
Nout: ‘Allereerst natuurlijk de plek en de rijke historie van de gebouwen. Maar wat het als bouwproject bijzonder maakt en ook ergens makkelijk, is dat wij te maken hebben met twee exact dezelfde gebouwen die gespiegeld zijn aan elkaar.’ Rob: ‘We zijn begonnen met de interne sloop van gebouw C en direct er achter aan, met een verschil van 6 weken, zijn we met gebouw B aan de gang gegaan. Je ontdekt en leert daardoor dingetjes bij het ene gebouw die je net weer anders doet bij het gebouw wat erna komt. Dat is wel efficiënt.’
Kun je een voorbeeld noemen?
‘Om te beginnen de volgorde van slopen. Slopen is demonteren, is omgekeerd bouwen. Dat doe je de tweede keer net iets makkelijker en efficiënter. Je haalt eerst de muur weg en dan de vloer of andersom. Dat kan ook op het gebied van veiligheid zijn’, aldus Nout.
Rob vult aan: ‘Je ziet ook in gebouw B dat het tijdens de interne sloop opgeruimder was dan in C. Veel gestructureerder.’
En bij het opbouwen?
‘Ook’, zegt Nout. ‘Er komen 70 nieuwe aluminium kozijnen in te staan. Daar hebben we een timmerfabriek houten stelkozijnen voor laten maken. We zijn eerst aan de slag gegaan met gebouw C en daarna hebben we een geoptimaliseerde versie voor B laten maken. Er zaten geen hele grote verschillen in maar als je 5 minuten minder nodig hebt om een kozijn te monteren dan is dat maal 70 wel de moeite!’
En nog verrassingen in het werk tegen gekomen?
Nout: ‘Nee, geen grote dingen. Hoewel de gebouwen dateren van voor de oorlog zijn ze opvallend strak, netjes en maatvast. Je zou veel meer verschillen verwachten voor die tijd maar dat is eigenlijk niet het geval. Dus ja, dan heb je het nog over een betonbalk die uit een muur tevoorschijn kwam die boven de vloer uitstak waar een deur is ingetekend. Dan moet je wel even met een constructeur gaan praten of dat weg kan. Dat zijn kleine verrassinkjes die wel op te lossen zijn.’
Lisanne Snoeijen, ontwikkelaar bij BPD, gaf eerder aan, lees het hele bericht, dat de ambitie bij de transformatie is geweest om de historische kenmerken en eigenheid van de gebouwen zoveel mogelijk te behouden en in ere te herstellen. Maar dat je tegelijkertijd ook toekomstbestendige woningen met de kwaliteit van nu wil maken.
Hoe gaan jullie om met circulariteit en duurzaamheid?
Nout: ‘Op het dak komt een aantal aspecten mooi samen. Voor duurzame energieopwekking worden PV-panelen geplaatst. Waar de PV-panelen komen te liggen, komen dakpannen vrij. De goede pannen daarvan hergebruiken we elders op plekken waar slechte pannen liggen. En we gaan ook proberen om de tegelvloeren van de hoofdtrappenhuizen zoveel mogelijk te behouden. Of dat gaat lukken, weten we nog niet. Op een aantal plekken liggen er tegels overheen. Zelfs in meerdere lagen. Het kan lastig zijn om die eruit te krijgen zonder de oorspronkelijke tegels eronder te beschadigen. De voormalige celdeuren zijn wat dat betreft makkelijker her te gebruiken als deur voor de meterkast. Tevens een verwijzing naar de tijd dat het gebouw gevangenis was.’
Tot slot licht Rob nog toe: ‘Met onze jarenlange ervaring, hebben we inmiddels ook een heel netwerk van partijen die producten zo goed na kunnen maken dat ze niet van origineel te onderscheiden zijn. Neem bijvoorbeeld de ambachtelijke restauratiestenen van Zilverschoon Randwijk. Ook hebben we een specialist die ter plekke de stalen kozijnen restaureert. Hij zoekt de goede stukken uit kozijnen die we niet meer gebruiken en zet die in kozijnen die we willen behouden. Het hergebruik van materialen en het zoveel mogelijk in de oude staat herstellen van dit soort gebouwen doen we niet omdat iedereen vandaag de dag met duurzaamheid bezig is. Nee, als transformatie en restauratie-specialist zit die manier van denken en werken al jaren standaard in ons systeem.’
